“Zo Basselientje. Lig je lekker? En beertje ook? Nou, hier een kusje. Slaap lekker grote meid.”

“Mama?”

“Ja, engeltje van me.”

“ Mag ik nog één klein vraagje aan mama stellen voordat mama het licht uitdoet?”

“Tuurlijk, engeltje van me. Maar even snel graag, want papa maakt een romantisch dinertje voor mama en ik wil niet dat het koud wordt door een domme vraag van een ondankbaar kind.”

“Oké mama. Uh, waarom heeft mama de naam Bas zo laag op mama’s rug staan?”

“O, zwijmel. Bas. Dat is de grootste liefde uit mijn leven.”

“Op papa na toch, mama?”

“Huh? O ja, natuurlijk.”

“En mama, wat staat daarboven op mama’s rug? Ik kan dat lange woord nog niet lezen.”

“Nou engeltje van me, daar staat Parabool 5. Mama heeft in haar leven van twee dingen gehouden: Bas en de Parabool 5. Mama wilde Bas helemaal voor zichzelf hebben, maar er waren meer mama’s die dat wilden. Daarom moest mama Bas vergeten (alsof dat kon, ‘snik’) en was de Parabool 5 het enige wat mama nog had om ’s ochtends wakker voor te worden…. Weet je wat, ik vertel je nog een kort verhaaltje voor het slapen gaan. Het is een verhaaltje dat zich wel 10 jaar geleden afspeelt. Een verhaaltje over een spannende oorlog. Een oorlog tussen de Parabool 5 en allemaal enge groepen monsters. Koning Hidde en koningin Tetske wilden heel graag deze oorlog winnen, dus stuurden ze hun krijgers, de Parabool 5, naar allerlei slachtvelden. De Parabool 5 bestond uit een groep van 12 onverschrokken mannen en vrouwen, die in de oorlog altijd in het paars waren gekleed. Ze waren zo dapper, zo ver-schrik-ke-lijk dapper, dat ze ook wel de Paarse Helden werden genoemd.”

“O. Mama heeft wel eens verteld over die oorlog. Er was een enorme veldslag tegen allemaal griezelige monsters. De Slag bij Waterpoort. Dat was een spannend verhaal, maar ‘snif’ dat eindigde heel zielig.”

“Dat klopt engeltje, maar dat was nog maar het begin. Daarna kwamen er nog heel veel andere veldslagen. Wel 13 stuks! Het was een enorme oorlog die de Paarse Helden alleen maar konden overleven door veldslagen te gaan winnen. ”

“Ik vind wel beetje eng mama.”

“Wees niet zo’n pussy, engeltje van me en luister. Ik zal je vertellen over de drie veldslagen die na Waterpoort kwamen, want na elke veldslag leerden de Paarse Helden  weer een nieuwe belangrijke les. De eerste slag speelde zich af aan een Spaans zee, de slag bij Zee Ess El. De monsters waartegen de Paarse Helden het hier moesten opnemen, hadden eeuwen geleden al in oorlogen gevochten die zelfs nog groter waren dan deze. De Paarse Helden waren niet tegen deze oppermachtige monsters opgewassen en moesten na een harde strijd vluchten. De Paarse Helden verloren, maar ze hadden geleerd dat ze zelfs tegen de allergevaarlijkste monsters een kans hadden. Het koninklijk paar beval hun paarse strijders dan ook meteen om verder op oorlogspad te gaan. Ze werden naar noordelijke richting gestuurd. Op een koud uitgestrekt veld kwamen ze de vijand tegen, de Slag bij Noordenveld begon. Verhalen gingen bij de paarse gekleurde krijgers in het rond dat de monsters die in het noorden leefden zo angstaanjagend waren, dat ze niet te verslaan waren. Voor het eerst in hun leven voelden de krijgers angst. Hierdoor lieten ze zich overrompelen. De strijd leek uitzichtloos, totdat het besef kwam dat de monsters helemaal niet zo verschrikkelijk waren als gedacht. Nieuwe moed zorgde er voor dat een zeker verlies leek te veranderen in een overwinning. De monsters wisten niet meer wat ze moesten. Schutter Simon begon de vijand langzaamaan terug te dringen. Hij schoot niet 6, niet 7, maar wel 8 keer raak.”

“8 keer raak, mama?”

“Ja, wel 8 keer raak, engeltje van me. Maar helaas, het was al te laat. De Paarse Helden waren in het begin van de strijd al zo verzwakt, dat ze niet meer konden winnen. Ze verloren weer, maar hadden geleerd om nooit bang te hoeven zijn voor een tegenstander, hoe eng ze van te voren ook lijken. Na deze nederlaag gingen de krijgers weer terug naar hun kasteel. Het was toen dat je papa werd gevraagd om in een andere oorlog mee te gaan vechten. Maar papa kon zijn vrienden niet in de steek laten en zijn rug keren van de strijd. Papa bleef! Alles leek goed te komen in het kasteel, totdat de Harkemase Invasie kwam. Deze monsters waren extra angstaanjagend, omdat ze een onverstaanbare vreemde taal spraken. Gelukkig hadden de Paarse Helden al geleerd om niet meer onder de indruk te zijn van dit soort enge dingen. Op strijdlust zouden ze niet meer een veldslag gaan verliezen. Helaas hadden ze niet gerekend op de sluwheid van de Harrekieten. Met slimme trucjes werden de Paarse Helden steeds in de maling genomen. Weer ging er een veldslag verloren, maar de krijgers hadden ook weer een nieuwe les geleerd: met strijdlust alleen win je niet, je moet ook je koppie gebruiken…  Dus Basselientje, onthoud; in het leven zal je veel tegenslagen te verduren krijgen, maar uiteindelijk word je hier juist sterker van. Zolang je maar wilt leren. Want dat deden de Paarse Helden, ze werden sterker na elke nederlaag en begonnen weer trots en vol goede moed aan elke nieuwe veldslag. ”

“Hoe gaat het verhaal verder, mama? Ik wil weten hoe de oorlog eindigt!”

“O, ongewenst ongelukje van me, al die veldslagen daarna. Ze waren zó spannend, zó intens. Maar dat komt een andere keer. Tijd voor jou om te gaan slapen en lekker te dromen over de Paarse Helden.”

“Oké lieve mama. Ga maar lekker romantische eten met papa.”

“Zal ik doen, engeltje van me. Ik ben benieuwd welke magnetronmaaltijd papa nu weer voor me heeft opgewarmd. Welterusten.”