Heyhoi, ik ben Noa en toen ik dit jaar ben begonnen aan de opleiding Medische Diagnostiek in het prachtige Groningen, heb ik mij ook meteen aangemeld als lid van De Parabool. Hiervoor afgaande heb ik zeker nog een poos getwijfeld over wat ik wilde doen met korfbal, studie en op kamers gaan. Zelf heb ik namelijk al mijn hele leven gekorfbald en dat wilde ik tijdens mijn studententijd graag voortzetten. Voor mij waren er twee keuzes: bij mijn oude vertrouwde thuisthuisvereniging blijven en thuis blijven wonen of het avontuur aangaan bij De Parabool en op kamers gaan. Natuurlijk is er ook nog de optie om een beetje van beide te doen en trainingslid te worden maar persoonlijk had dit niet mijn voorkeur. Uiteindelijk heb ik er dus voor gekozen om uit de comfort zone te gaan. Dit omdat ik toch wel graag het uiterste uit mijn studententijd wil halen. Hierbij was het voor mij een groot pluspunt dat plezier en spelen op niveau bij De Parabool hand in hand gaan. De Parabool is momenteel namelijk de hoogst spelende studentenkorfbalvereniging van Nederland en tegelijkertijd ook nog eens de leukste! 

Via mijn broer Milan ben ik voor het eerst in aanraking gekomen met De Parabool. Hij is zelf eerst een half jaar trainingslid geweest en momenteel is hij als bezig met zijn 3 e jaar als spelend lid. Thuis kreeg ik alle goede verhalen over De Parabool van hem te horen. Deze varieerden van wilde feestjes en bierpongen na training tot liftweekenden en reisjes naar het buitenland. Door de verhalen werd de interesse bij mij gewekt. In die tijd ben ik samen met mijn ouders al een aantal keer op en neer naar Groningen gereden om wedstrijden van Milan, maar ook van Parabool 1 te kijken. Samen met mijn ouders zijn we op de tribune bij de Parabolers gaan zitten en wat was dit fantastisch! De Paraband was aan het spelen, iedereen was aan het juichen en het “strijdlied” werd uit volle borst gezongen. Daarnaast kwamen er ook gelijk mensen naar ons toe om even een babbeltje te maken. Er hing een sfeer die ik nog nooit eerder had meegemaakt.

In de afgelopen zomervakantie had ik mij opgegeven voor een “open training” om alvast een beetje kennis te maken met de vereniging. Vol enthousiasme maar tegelijkertijd ook met knikkende knietjes ben ik daar heen gegaan. Bij het betreden van het veld werd ik al gelijk opgevangen door Sandra die mij met haar vriendelijke lach erg op mijn gemak stelde. De rest van de groep kwam ook gelijk naar mij toe om zich voor te stellen en om even een praatje te maken. De training was lekker fanatiek en daarnaast ook super gezellig. Een paar weken later werd ik ook al meteen gevraagd om mee te doen aan de onderlinge wedstrijden die werden gehouden om het veldseizoen af te sluiten. Hier zei ik natuurlijk volmondig JA tegen en na afloop werden de eerste biertjes ook al meteen aan mij aangeboden. Kort daarna heb ik mij officieel opgegeven als spelend lid en kon na de zomer mijn avontuur in het paars beginnen. Voor ik het wist zat ik elke week op de maandag, woensdag en zaterdag in ’t Kubieke Theehuisje 3 mijn bierpong skills te oefenen en werden de eerste atjes (langzaam maar zeker) getrokken. In een korte tijd heb ik veel nieuwe mensen leren kennen en voelt de vereniging echt als één grote vriendengroep. Momenteel ben ik ook actief binnen 2 commissies (zeker een aanrader!) waardoor er geregeld een borrel vergadering op mijn agenda staat. Daarnaast zijn er overal en nergens afterparty’s bij mensen thuis en worden er vanuit de vereniging genoeg leuke activiteiten georganiseerd. Het fijne is dat je binnen de vereniging zo actief kunt zijn als je zelf wilt. Niks is verplicht, maar gezelligheid is gegarandeerd!