Problemen patiënt bij voorgaande gesprekken: In behandeling geweest om psychische problemen veroorzaakt door affaire vrouw te verwerken.
Transcript intakegesprek:
Patiënt komt binnen.
Ik: Gaat u zitten.
Patiënt neemt plaats.
Ik: Zo ****, een jaar geleden dat je hier was is het niet? Zoals je weet gaan we in dit gesprek kijken waar je op dit moment mee zit. Dus geef ik jou nu even het woord.
Patiënt zwijgt.
Ik: Zou je iets kunnen vertellen over dingen waar je mee worstelt?
Patiënt: Nee mevrouw, ik kan er niet over praten.
Ik: Gaat het over je vrouw? Heb je de affaire toch niet goed kunnen verwerken?
Patiënt: Huh? O, nee, dat gaat prima. Tegenwoordig doen ze het stiekem. Karel is een goede kerel.
Ik: Waarvoor ben je dan hier gekomen, ****?
Patiënt: Zucht. Het begon allemaal vorige week. We kregen een rapport binnen van onze undercover agent waarin stond dat het wel eens heel lastig kon worden tegen de Parabool 5. Maar, maar, niemand had ons hier op voorbereid.
Patiënt begint te hyperventileren. Ik geef hem zakje om in te ademen. Langzaamaan wordt hij kalmer.
Patiënt: Dank u mevrouw. Het gaat weer. Ik zal verder gaan. We kwamen al om 10 uur aan in Groningen, een uur voor de wedstrijd begon. De meeste spelers van Parabool 5 waren er toen ook al, maar niet allemaal. We moesten lachen, omdat hun aanvoerder/player Bas en coach/babe Tetske veel te laat aankwamen. Dit moest goed komen dachten we. Deze wedstrijd pakken we als dat hun instelling is. Hoe ver we er toch naast konden zitten.
Ik: Luister, ik heb niet de hele dag de tijd. Ik heb nog 10 andere SCO’ers in de wachtruimte zitten, dus ga ff door naar de wedstrijd. Wat was er zo angstaanjagend aan de Parabool 5 dat je hier nu zit?
Patient: Waaa! Parabool 5! (Kleur verdwijnt uit gezicht patiënt. Angstige ogen). Oké. Ja, waar moet ik beginnen. Eerst maar die dames. Je had Michelle, die meer ballen afving dan onze 2 meter lange heren. En dan Sanne, die voor je neus ballen afpakte en je dan een blik gaf alsof ze walgde van je nietige bestaan. En Linda, die geen bal leek te missen. En Lieke, je weet wel, die dame die vorig jaar nog bij ons in het team speelde. Die liet tijdens de wedstrijd geen spaan van ons heel. Vervolgens reed ze na de wedstrijd ook nog eens met ons terug naar Oldeholtpade, puur om ons verlies er nog even sadistisch in te wrijven.
Ik: En de heren?
Patiënt: Slik. Bij de heren had je Arjen, die alle kansen onder de korf afrondde en zo snel was dat je alleen maar een paarse streep zag als hij je voorbijvloog. Dan had je ook nog Jelmer. Als die voor een bal ging dat buiten de lijnen dreigde te komen was het net een stier dat op een rood doek afstormde. Met het verschil dat ik liever tussen die stier en het rode doek zou hebben gestaan dan tussen hem en de bal. En dan nog Bart! Die het laatste kwartier alleen nog maar no look passes gaf die, snif, ook nog allemaal aankwamen! En, en, en dan aanvoerder Bas. Die begon af en toe expres schoten te missen, omdat hij het wel gehad had met de overdreven enthousiaste kreten aan de kant, afkomstig van mijn vrouw en andere opgewonden dames. (Korte stilte). Zo mevrouw, dit lucht op zeg, ik denk dat het wel weer met me gaat. (Patiënt vertoont zenuwtrekje bij zijn oog. Probeert zondersucces krampachtig een glimlach op zijn gezicht te toveren).
Ik: Juist. Het lijkt me verstandig om elkaar de komende weken nog wat vaker te gaan zien. Zou u aan de balie een vervolgafspraak voor morgen kunnen maken?
Patiënt: O oké. Is goed mevrouw. Dan zie ik u morgen.
Aanbeveling voor patiënt:
–Werken aan zelfvertrouwen.
–Insteek veranderen: niet uit gaan van winst in Groningen tegen Parabool 5.
-Zorgen dat patiënt nummer aanvoerder Parabool 5 voor me regelt.