In de vroege ochtenddauw van de zaterdagmorgen stond een deel van het o zo fitte Parabool 3 klaar voor vertrek. Aanvoerster Elke had bedacht dat we gezellig op de fiets naar Hoogkerk konden gaan en wat Elke zegt, gebeurt. Tenminste, een deel van het team had geluisterd, de overige luiwammesen gingen met de bus of auto. Met nog wat brakke hoofdjes als resultaat van een teamuitje waarbij de drankjes heerlijk vloeiden, werden de ijzeren barrels aangetrapt.

Na een barre tocht met nog slechtere omstandigheden (lees: zeikregen, Elke en Pieter zonder goed spatbord en modderhopen) was het gelukt om de arena van Hoogkerk te bereiken. Arena zeg ik je, want hier zouden jachtpartijen op Hoogkerk 3 plaatsvinden. Het strijdlustige, bloeddorstige en onheilspellende Parabool 3 zou hier laten zien uit welk hout zij gesneden waren.

Onder tropische omstandigheden begon de warming up. Even al die alcohol eruit zweten. Met uitzicht op een wedstrijd waarbij het hele team kon zien hoe het niet moest, liepen de wangetjes alweer mooi rood aan. Jongens, wat was het warm.

Nog voor het eerste fluitsignaal gegeven was, had Hoogkerk alweer het hoogste woord. Of in elk vak twee jongens en twee meisjes wilden gaan staan. Godzijdank dat dat werd gezegd, we zouden het bijna fout doen. Het was weer duidelijk, een grote bek hadden ze wel. Nu maar eens zien of ze konden korfballen. Nou, dat ging ze in het begin ook nog wel aardig af, maar op die leeftijd is het niet mogelijk om dat zestig minuten vol te houden. Gelukkig hebben de meeste spelers van Parabool 3 een gezond verstand en hadden dit dus wel in de smiezen. De tegenstander het gevoel geven dat ze iets kunnen en vervolgens met onze eigen overdonderende fitheid eroverheen knallen. Iets wat elke week weer geprobeerd wordt en iets minder dan elke week lukt. Gelukkig stonden de goden deze week aan onze kant. Ik bedoel, als Bas ze er van 8 meter in gaat knallen, dan moet er toch wel iets zijn? Is er iets gebeurd deze week Bas, waardoor je vleugels hebt gekregen?

Voor het trouwe publiek hield het derde het nog even spannend, we konden natuurlijk niet meteen al de wedstrijd naar onze hand leggen. Dat is geen sensatie om te zien. Alles voor het publiek.

Helaas voor het toeschouwers, maar beter voor de Parabool 3 kwam ons schotkanon Raymond los. Met een paar lekkere knallers van Ray, een zijlijntje hier en daar van Elke en nog wat andere doelpunten die ik allemaal niet onthouden heb, kwamen we dan toch op een heerlijke voorsprong en dit keer wisten we die wel te behouden. Dit resulteerde in een prachtige 13-19 en de puntjes gingen fijn op de fiets mee terug naar huis. In de regen. Met tegenwind. Het was weer genieten.