Waar het eerst leek een grijze, grauwe dag te worden, waar de zon succesvol verstoppertje speelde, brak net voor de wedstrijd begon het wolkendek open en schenen de warme zonnestralen ons tegemoet. Wat verwacht u ook anders van het mooie Groningen? Er gaat tenslotte niets boven Groningen! Naja, de Pieterburen Crèche dan, u weet wel, daar waar zieke en zwakke zeehondjes worden opgevangen. Zeehondjes die hard proberen beter te worden maar net wat te koppig zijn en toch weer de kou induiken.
Nou goed, de wedstrijd. De 8 paarse helden die wel fit waren begonnen onder luid gejoel vanaf de bank aan de wedstrijd. Of het nu het gejoel vanaf de kant, het heerlijke zonnetje, of de terugblik naar alle tot nu toe gespeelde wedstrijden was, ik weet het niet, wat ik wel weet is dat Parabool 3 ongekend scherp aan de wedstrijd begon. Binnen no-time las het scorebord 3-0. “Dit kan toch niet waar zijn?” dacht ik bij mezelf. Aan het begin al op voorsprong komen creëerde een staat van extase waar zelfs de warme zon voor onder deed. Helaas was dit van korte duur, Wit-Blauw / Green Organics kwam al snel terug naar 3-3 en vanaf dat moment lieten deze onverschrokken bio-beesten het gat ook niet meer ontstaan. Tot aan de rust wist De Parabool op voorsprong te blijven door slimme, korte kansen en doorloopballen, maar uitlopen was er niet meer bij.
Of het aan het praatje in de rust heeft gelegen? Nee. Was de thee dan niet warm genoeg? Nee ook niet, en aan Rob zijn testosteron onder de korf heeft het ook niet gelegen, want man, wat was hij goed! Nee, de oorzaak van het uiteindelijke verlies (10-13) van misschien wel het knapste team van De Parabool ligt bij het systematisch niet belonen van onszelf. Het systematisch niet afronden van mooi gecreëerde kansen.
Zoals Cruijff zei: “Alleen kan je niks, je moet het samen doen” en “Je moet altijd zorgen dat je een doelpunt meer scoort als de tegenstander”. Alleen door samen de schouders eronder te blijven zetten, elkaar te blijven motiveren om tot het gaatje te gaan zullen we in staat zijn dat extra doelpunt te scoren. Want ja, de kansen waren zeker! Nu nog de wilskracht en concentratie om bij elk schot te moeten en zullen scoren.
Liefs, Sijmen de Zeehond