Alles om te winnen.
Daar schreden ze over het veld. Wat een uitzicht, die spelers van 5. Wat een zwoele ochtendblikken lieten ze zonder waarschuwen zien aan de wereld en wat een afgetrainde lichamen zaten er onder die pareltjes van hoofden. Hmmm. De spelers van DTS 2 keken er naar en beseften dat ze op voorhand mentaal al 6 á 9 punten achter stonden.
Parabool 5, dit jaar gecoacht door Hidde en Tetske, was er dus duidelijk klaar voor.
Dit moest ook wel, want het doel dit jaar is om kampioen te worden, en als je dan de eerste wedstrijd verliest, is dat gewoon kl.. niet leuk. Ah, daar kwamen de aanwijzingen van de coaches. “Zorg dat je in de 2 2 ongelijk het spel dynamisch houdt en van daaruit ofwel tot schot komt ofwel snel in de 2 2 gelijk gaat spelen,” zei Tetske. “Inderdaad,” vulde Hidde haar aan. “Maar probeer ook voor de afwisseling eens in de 3 1 te gaan spelen en cross passes te geven om je acties minder voorspelbaar te maken. Zijn er nog vragen?”
“Is het ook goed dat ik gewoon die bal omhoog flikker als ik daar zin in heb?” vroeg Jelmer.
“Ik zou niet weten waarom niet,” antwoordde Tetske.
Deze tactiek leverde Jelmer 5 goals op. Respect. Jelmer was duidelijk in vorm. Hij was niet de enige. Iedereen speelde hartstikke goed. Kom, ik zal je vertellen wie er allemaal speelden. Aanvoerder Bas begon met topscoorder Jelmer in de aanval. Dit deden ze samen met oud-aanvoerder Linda (die Bas goed in de gaten zal houden dit jaar) en, nieuw bij de Parabool, Michelle. In de verdediging begonnen Lieke en Tessa. Beide waren al bekend bij de club als trainingslid en dit jaar zijn ze gaan spelen. Jeej! Dit gold ook voor Arjen, die samen met Koen het stoere mannenduo in het vak vormde. Arme Bart zat aan de kant , maar zou later in de wedstrijd nog een aantal gallery-play goals maken. Nog armere Sanne, snif, was ziek. Daarom waren Nynke en Sveva, de schatten, ook aanwezig om eventueel nog in te vallen.
Genoeg geouwehoerd. De wedstrijd ging hartstikke goed. Uiteindelijk wist het vijfde, als enige Parabool team :,( , de punten in eigen huis te houden door 19-10 te winnen. De goedfluitende scheids gaf het eindsignaal en het was weer tijd om het veld te verlaten. De zwoele ochtendblikken hadden plaats gemaakt voor bezwete, oververmoeide gezichten die snel knalrood zouden gaan worden door de zon. De afgetrainde lichamen zagen er ineens een stuk minder strak uit toen ze na de wedstrijd niet meer aangespannen hoefden te worden. We verloren na 70 minuten in schoonheid, maar wonnen de wedstrijd. Een groot offer voor een klein aantal punten. Alles voor de club.