Notulen vergadering zondag 5 november 2017
Locatie: het nieuwe Theehuisje
Afwezig: niemand.
14:00 uur: Iedereen die vorig jaar in het vijfde heeft gespeeld is binnen.
14:10 uur: Er wordt nog steeds gewacht op het moment dat de voorzitter de vergadering opent.
14:11 uur: Voorzitter Wybrand zegt dat ik op moet houden met het maken van notulen. Dit is geen bestuursvergadering, maar een gezellige reünie. Stiekem ga ik toch door. Ik moet, ik kan niet anders.
14:12 uur: Bart hier. Lieke mocht van Wybrand geen notulen meer maken, maar ze stond er op dat alles zou worden getypt. Toen kwam de laptop bij mij op schoot, omdat ik vorig jaar als enige redactie had gedaan. Ik haat alleen notulen schrijven bijna net zo erg als scheidsrechters die mij onterecht strafworpen tegen geven, dus ik maak er ff een eigen stukje van.
Ah kijk. Daar zijn ze dan, de trotse moeder met haar lieve kind. De beschuiten met muisjes komen al op tafel. Wybrand staat op en begint aan een emotionele speech:
“Lieve spelers van het legendarische Parabool 5 van vorig jaar. Wat fijn dat jullie hier allemaal zijn. Hier, in het prachtige nieuwe clubhuis dat binnenkort officieel geopend moet worden. En mensen, wat hebben we toch topprestaties geleverd. Tegenstanders gingen huilend het veld af. Maar natuurlijk is er ook genoeg buiten het veld gebeurt. Genoeg mooie dingen, waarvan we in het begin van het jaar misschien nooit hadden gedacht dat het zou gebeuren. Denk bijvoorbeeld aan al die mensen die nu samenwonen met hun liefdespartner of dit binnenkort gaan doen. Of aan iedereen die hun hart nooit durfden bloot te geven, maar nu niet meer zonder hun wederhelft kunnen. Ja, al die liefde is prachtig. En het toppunt van liefde is natuurlijk nieuw leven. Daarom sta ik hier nu ook, met een beschuitje met muisjes in mijn hand, en.. en.. en dan denk ik: wat fijn dat we dit extra lid in onze fam.. snik.. sorry, er zit even een stofje in mijn oog. Kuch. Wat fijn dat we dit extra lid in onze familie mogen verwelkomen.”
De tissues worden doorgegeven. Ja, die Wybrand is goed met zijn woorden. Op de baby na is iedereen in tranen. Al gauw komen de biertjes op tafel. Lang duurt het niet voor er ook weer over korfbal wordt gesproken.
“Hee, jij was echt de beste vorig jaar.”
“Nu moet je ophouden. Jij was de beste.”
“Nee echt, jij was de beste.”
“Hihi. Oké, oké: we waren beide de beste.”
“Zucht, wist je nog die eerste twee wedstrijden na de zaal die we op het veld speelden?”
“Die tegen DTS 2 en Boelenslaan/It Fean 3 bedoel je?”
Ja lieve mensen, dat waren toch twee potjes zeg. De eerste was 1 april tegen DTS 2. Voor de zaal wonnen we met gemak van ze, maar dat was nu wel anders. Wij verwende studenten waren in het begin niet gewend om op een modderveld te spelen.
“Hoeveel scoorde jij ook alweer die pot, Arjen?”
“6 goals, waarvan 5 in de eerste helft. Ik had even een kruisje in de modder gezet, 5 meter achter de korf. Blijkbaar was mijn tegenstander allergisch voor kruisjes, want ik kon daar gewoon steeds vrij aanleggen. Ik hoop trouwens niet voor hem dat die ook allergisch is voor andere kruisjes. Hahahaha!”
Uiteindelijk kwam het deze wedstrijd wel goed (mede dankzij een geniaal legitiem blok van achter van ondergetekende). We begonnen langzamerhand te wennen aan het gladde veld en speelden de wedstrijd volwassen uit. Vedette Jelmer nam de tweede helft het voortouw in de strijd en vooral in verantwoordelijkheid. “Die jongen komt er niet in. Dat gaat niet gebeuren,” liet hij de scheidsrechter weten, toen DTS een heer in het veld wilde brengen die een biertje achter de kiezen had. Eindstand:
12-15 winst. Een week daarna kwam Boelenslaan/It Fean 3 langs in Groningen. Een team waar voor de zaal onnodig van verloren werd.
“Die chick van die snackbar daar staat nog wel eens voor mijn deur me op te wachten,” zegt Bas.
Ik vraag hem naar haar nummer. Misschien dat de aandacht van een andere man haar Bas wel doet vergeten. Ik help mijn vrienden graag.
“Die wedstrijd tegen It Fean. Die moest ik missen man. Ik had familieweekend toen.”
“Geeft niet Wybrand. Die wedstrijden daarna heb je dat wel weer goed gemaakt. Maar het was zonde dat je er niet bij was. Mooie pot, heerlijk weer.”
“Ja klopt, ik lag prima daar in het zonnetje. Hoe ging die pot eigenlijk verder nog?”
“Nou Bas, het was fantastisch. Strijd, gogme, bezwete lichamen; deze pot had alles. We wonnen met 20-17 en stonden toen voor het eerst aan kop op het veld.”
Ja, wat een wedstrijden waren dat. En dat was nog maar het begin. Toen begonnen pas echt de zware wedstrijden. We moesten daarna gelijk tegen de grootste concurrent: TFS.
15:13 uur: Hier Lieke weer. Bart is meegesleurd om mee te doen met een potje beerpong. Zo te zien gaat voorzitter Wybrand niet meer de vergadering officieel beëindigen. Hij kijkt me ook alweer boos aan dat ik dit aan het typen ben, dus laat ik het hier maar bij. Het ziet er naar uit dat we het wel eens tot laat kunnen gaan maken.